فیلمهای ترسناک به گونه ای ساخته می شود که یک انسان سازمان یافته را در دنیای غیرقابل پیش بینی قرار داده تا دچار هرج و مرج و به هم ریختگی شود. هر چه دنیای خلق شده در فیلم برای بیننده ناشناخته تر باشد، فیلمساز می تواند با برانگیختن حسی مبهم و در عین حال اضطرابی ممتد، او را از مواجهه با عناصر وحشت زا بیشتر بترساند.

در بسیاری از فیلمهای ژانر وحشت، فیلمساز تا اواسط و حتی اواخر فیلم هویت اصلی عامل وحشت زا (همچون قاتل بالفطره، اجنه، هیولا و یا ارواح خبیثه) را پنهان می کند. همین مساله موجب می شود که بیننده در کنار میل به دانستن سرنوشت قهرمان یا قهرمانان فیلم، کنجکاوانه منتظر آشکار شدن هویت عامل وحشت زا باشد. در واقع فیلمساز، ژانر وحشت را با ژانر تریلر ترکیب کرده تا جذابیت را بیشتر کند؛ که فیلم بدخیم بر همین اساس ساخته شده است.

"مدیسون که زنی باردار است در یکی از روزها با همسرش بر سر بچه دعوا کرده و شوهر مدیسون او را به سمت دیوار هُل می دهد و سر مدیسون بشدت مجروح می شود. در همان شب دعوا موجودی وارد منزل مدیسون شده و شوهرش را به شکل فجیعی می کشد. قاتل پس از کشتن شوهر، مدسیون را بشدت مجروح کرده و فرار می کند...."

فیلمساز از همان ابتدا، شروع به چیدمان برخی از عناصر اصلی فیلمهای وحشت زا و تریلر میکند. قاتل، ناشناخته بودن، مثله شدن و مرگ؛ که با حضور دو کاراگاه پلیس برای حل معمای قتل شوهر مدیسون و فهمیدن چرایی حمله قاتل به مدیسون، عملا تریلری وحشت زا شروع می شود.

با توجه به فیلمهای قبلی جیمز وان ( همچون فیلم اره) وجود عناصر فیلمهای اسلشری مساله ای کاملا عادی است. برش های سریع همراه با صداهای شوم تهدیدآمیز، موسیقی خوفناک با طنین، ظهورهای ناگهانی در قاب و مهمتر از همه حمام خون.

البته فیلمساز تنها به فیلمهای اسلشری اکتفا نکرده و برای ایجاد وحشت، گریزی به تمام گونه های سینمای وحشت زا زده است. استفاده از عناصری چون کودک اهریمنی، مادری که فرزند اهریمنی خود را رها کرده، شیطان و تاکید بر شخصیت دوگانه. که البته فیلمساز سعی دارد با وجهه تریلری فیلم و استفاده از کاراگاهان، هویت قاتل و چرایی قتلها را از درون همین عناصر وحشت زا کشف کند؛ و آشکار شدن هویت اصلی قاتل را با نوعی غافلگیری تریلر گونه همراه کند.

تا زمانیکه هویت اصلی قاتل برای ما مشخص نشده فیلمساز تا حدودی می تواند جذابیت فیلم را حفظ کند. در واقع چیدمان خوب عناصر وحشت زا، ضعف های شدید فیلم خصوصا ضعفهای بازیگری را می پوشاند.

ولی از لحظه ای که هویت قاتل مشخص می شود، گویی عنان کار از دست فیلمساز در رفته و برای حفظ جذابیت فیلم، فیلمساز یک تریلر وحشت زا را تبدیل به یک فیلم اکشن تخیلی می کند. خصوصا در سکانس مواجهه قاتل در بازداشتگاه پلیس، شاهد یک فیلم اکشن تخیلی هستیم.

متاسفانه بعد از تغییر ناگهانی در سبک فیلم، جیمز وان عملا تریلر وحشت زای خود را نیمه کاره رها کرده است و با سر هم بندی نماها، اکشنی تخیلی و در عین حال بسیار مضحک را شروع می کند. در واقع در فیلم بدخیم، آشکار شدن هویت قاتل پایان همه زحمات فیلمساز در خلق فیلمی وحشت زا، و آغاز گندزدن به کل فیلم است.

پایان/